اینو حتما امتحان کنید: یه نصف شبی بلند شید برید دمپایی هاشو نگاه کنید، لباساشو که آویزون کرده لمس کنید، بو کنید، سکوت کنید و گوشتونو تیز کنید به صدای نفساش گوش کنید...، چشماتونو ببندید و اینو زمزمه کنید که: " اگه امروز قدر کسی رو که با تمام بدی هاتون کنارتون مونده ندونید، فردا با تمام خوبی های عالم هم نمی تونید حتی رویاش روداشته باشید.
افلاطون می گه:
"اگه با دلت چیزی یا کسی رو دوست داری زیاد جدی نگیرش، چون ارزشی نداره، چون کار دل دوست داشتنه، مثل کار چشم که دیدنه، اما اگه یه روز با عقلت کسی رو دوست داشتی، اگه عقلت عاشق شد، بدون که داری چیزی رو تجربه می کنی که اسمش عشقه
سرچشمه امید من سرابیست بی انتها
وکویر روح من در انتظار قطره بارانیست تا بر شیشه سکوت من ترانه امید را زمزمه کندزندگی غمکده ای بیش نبود
بهر ما جز غم و تشویش نبود
به کدام خاطره اش خوش باشم
که کدام خاطره اش نیش نبود.